Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

The inclusion of migration into European heritage and the contributions and voices of the “non-European” migrants plays a crucial role in ending the exclusion and the discrimination of minorities that are part of European past and present. However, many questions remain to be answered in the way this inclusion in European cultural heritage should be implemented in order to foster positive feelings towards minorities. With this thesis I will join this debate by trying to formulate some practical guidelines that may be useful for practitioners working in the heritage field. By taking into consideration the various attempts of European cultural institutions to put forward a shared European heritage and identity; namely, the House of European History and Europeana. I will try to understand whether the ‘Europeanisation’ of history is taking place in a way that does not only promote EU integration but the integration of Europe’s minorities as well into European cultural heritage. The main question that I will try to address is then the following: How is migration represented in the European cultural heritage? In order to answer this question I will: a) do a literature review on the most recent academic research to understand the challenges, needs, and opportunities faced by curators, policymakers and those working in the heritage field that arise from the changing social landscape; b)analyse the HEH and Europeana in order to understand the representation of migration in European cultural heritage; c) put forward some practical guidelines for those working in the heritage field that will be derived by both the literature review and analysis of the two case studies.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

This thesis paper is an exploration of Youtube, the world’s largest video sharing platform, as a dissemination channel and a research tool for digital humanities. I start by highlighting the potential of this massive video-sharing platform. The subject is then approached by focusing on two different but related areas. The first being, dissemination, and how Youtube can be used to encourage researchers to become content producers and promoters of their own research. The aim here is to explore previous literature in this domain as well as provide tools to help researchers become part of Research 2.0 or the ‘open science movement’. This movement is grounded in the belief that “scientific knowledge of all kinds should be openly shared as early as is practical in the discovery process” (Nielsen, 2011). The literature pertaining to this section also highlights the benefits of embarking on such a journey. The second part explores Youtube as a corpus, database or hub with big data. Upwards of 400 minutes of video are uploaded to YouTube every single minute (Susan Wojcicki, 2015). I will explore tools that can facilitate the process of looking at Youtube’s wealth of data. Youtube as a repository of mostly video content is interesting because identifying data in video content is still an emerging field. In this paper, alternative ways of navigating and identifying video content for research purposes will be explored by highlighting the different tools and features of the platform itself as well as other available tools that can help with extracting data from youtube. Keywords: YouTube, Digital Humanities, Research 2.0, dissemination channel

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

When visiting a museum, it has become an unofficial ritual for visitors to stop by and wander around the museum shop in order to complete the visiting experience. Museum shops can be found in museums of different sizes, themes and nationalities --- they have become a ubiquitous yet often taken-for-granted phenomenon when it comes to museum management. Some consider museum merchandising to be the result of commercialization in the cultural world, others see it as an opportunity for museums to gain more financial independence while exploring the potential of museums’ IP. Nevertheless, the development of museum merchandising often occurs in a perfunctory setting compared to, for instance, the curating of exhibitions or the making of efforts to appeal to public funding by the majority of both museum managers and scholars of museum and tourism studies. The potential of museum merchandising, although attractive enough on its own so at to increase attention from both parties, remains an enigma to a certain extent. The business model in which museums are highly dependent on subsidies prevails in most museums in the Western world. At the same time, the Palace Museum in Beijing, along with numerous other Chinese cultural institutions, has been attempting to establish a business model with a larger focus on creative merchandising under the initiative of a recently issued Chinese cultural policy (2016). In the case of the Palace Museum, significant revenue growth can be observed subsequent to the transformation of its merchandise design and marketing strategies. The Palace Museum’s impact on among youngsters in the cyber world also witnessed a notable expansion as a result of its social-media-oriented communication strategy. Through the development of its merchandise, the Palace Museum allegedly achieved two accomplishments: obtaining more financial independence, and attracting a more dedicated and younger audience, which happen to be two of the aims of many similar museums. In order to address the potential role of museum merchandising in developing a balanced museum business model, this thesis and its case study are designed to examine the previous studies on museum merchandising as well as to discuss the Palace Museum’s reformed business model and the role which merchandising performed in it. The conducted research includes an academic literature review of museum merchandising studies, a business model analysis and (comparative) analyses of the Palace Museum’s merchandise. Through its research, this thesis aims to explore the possibilities available to museums in the development of a newly balanced business model through creative retail merchandising.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Deze thesis had als doel een onderzoek te voeren naar de verwachtingen, bezorgdheden en strategie voor de inzet van digitale tools en communicatiemiddelen in de publiekswerking van musea. Eerst werd via een literatuuronderzoek in kaart gebracht waarom musea digitaliseren. In de eerste plaats moeten collecties duurzaam gemaakt worden, opdat ze zo lang mogelijk en in de beste omstandigheden kunnen bewaard worden. Daarnaast is beschikbaarheid, en de daaruit voortvloeiende inclusie en integratie van verschillende en nieuwe doelgroepen in het museum, een belangrijk onderdeel van het vraagstuk rond digitalisering. De kern van deze thesis was een survey bij de twintig meest bezochte musea van Vlaanderen en Brussel. De resultaten geven een eerste beeld van de graad van digitalisering in Belgische musea. Deze resultaten werden in een volgend hoofdstuk vergeleken met Europees onderzoek. Daaruit blijkt dat er een discrepantie is in de opstelling van een digitaliseringsbeleid tussen de Vlaamse en Europese musea. De Belgische musea spreken over een gebrek aan eenduidige visie en budget, en gebrek aan steun van bovenaf. Vervolgens werden de resultaten uit de survey getoetst aan de visienota ‘Een Vlaams digitaliseringsbeleid in het digitale tijdperk’, die de Vlaamse regering opstelde. Hoewel de visienota een leidraad zou moeten bieden op lange termijn voor de Vlaamse overheid en de culturele sector, wordt de nota niet als realistisch ingeschat. De musea hebben te weinig middelen voorhanden om digitalisering volledig uit te werken naar de normen van de visienota. Ze missen ook een visie en een eigen digitaliseringsbeleid, en hebben vaak personeelstekort om de digitaliseringsactiviteiten uit te voeren. Een interview met Hans van der Linden, de ambtenaar die deze nota (mee) heeft opgesteld, gaf verder inzicht in deze vaststelling. De musea missen volgens van der Linden ook zelf een deel inzicht en visie omtrent digitalisering. Het is dan ook erg belangrijk om deze in de toekomst af te stellen op elkaar. Er moet meer samenwerking zijn tussen de verschillende instellingen opdat ze van elkaar zouden leren, maar ook tussen de culturele instellingen en innovatieve partners.

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

De visual novel is een uit Japan afkomstig narratief medium dat lang slechts bij een relatief niche publiek bekend is. Bijgevolg is er voor het verschijnsel ook weinig academische interesse, en verbazingwekkend genoeg al zeker vanuit de literatuurwetenschap. De visual novel is echter een verhaalvorm die aan populariteit blijft winnen en intussen een publiek van miljoenen heeft. Omdat er nog geen onderzoek is gedaan naar de visual novel als genre, is het eerste doel van deze masterproef het vastleggen van een correcte en uitgebreide definitie van de visual novel. Bovendien is er veel onduidelijkheid over tot welk narratief medium de visual novel precies toebehoort: is het videospel, geschreven proza, of iets nieuws? Met de antwoorden op beide vragen kan er een basis gelegd worden voor later onderzoek naar het onderwerp. Om deze vragen te beantwoorden, worden eerst de narratologie en ludologie bestudeerd, die beiden het videospel onderzoeken en dus aanspraak maken op de visual novel: de narratologie omdat die alle soorten vertellingen op zich neemt, de ludologie omdat die videospellen in al hun opzichten bestudeert. Uit hun literatuur blijkt dat de vrijheid waarmee de speler met een videospel interacteert het videospel tot een uniek verhalend genre maakt. Bij visual novels is de interactiviteit echter beperkt, maar heeft ze wel altijd een belangrijke rol in het verhaal. In het tweede onderdeel van de thesis wordt de visual novel in al zijn aspecten gedefinieerd. Eerst is er aandacht voor de lange geschiedenis van de visual novel, die in 1980 begint. De geleidelijke evolutie van avonturenspel tot verhaalgerichte visual novel wordt toegelicht aan de hand van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van de visual novel. Daarna worden de belangrijkste kenmerken van de visual novel besproken, waarvan de typische samenstelling van het beeld en de niet-lineariteit van het verhaal de belangrijkste zijn. Ook worden de belangrijkste ‘subgenres’ van de visual omschreven, en wordt er van elk nagegaan of ze daadwerkelijk als type visual novel beschouwd kunnen worden binnen volgens de eerder opgestelde definitie. In het voorlaatste onderdeel van de paper wordt de visual novel aan de hand van een vergelijkingsmatrix vergeleken met zijn twee nauwst verwante narratieve genres, namelijk het geschreven proza en het videospel. Uit de matrix blijkt dat de culturele perceptie van de visual novel niet helemaal correct is: de visual novel leent inderdaad veel elementen uit het videospelgenre, maar die elementen blijven vooral beperkt tot formele aspecten, op de aanwezigheid van interactieve elementen na. De vertellingen van visual novels, daarentegen, zijn gelijkaardig aan die van geschreven proza en zijn in principe op een gelijkaardige manier te analyseren. Door het combineren van kenmerken uit sterk verschillende genres is de visual novel een nieuwe, hybride literair genre. Ten slotte worden alle vorige segmenten uit het onderzoek samengebracht in een gevalsstudie, die niet enkel bewijst dat de eerder opgestelde definitie van de visual novel accuraat is, maar ook dat de visual novel verhalen kan vertellen die niet door andere narratieve media verteld kunnen worden. De visual novel is dus een jong literair genre dat meer dan rijp is voor academische aandacht.